poniedziałek, 19 listopada 2012
Wiersz Dimitara Hristova z książki "Równonoc"
w przekładzie Miłosza Kamila Manasterskiego
Kim jesteś?
Ty – mój alfabet Braille'a,
czytam cię ostrożnie dotykając.
Ty – moje niebieskie niebo,
moje skrzydła w ciebie wrastają.
Ty – moja morska otchłań,
dla mego błąkającego się ducha.
Ty – mój sekret uzdrowienia,
moich ran niezagojonych.
Ty – deszcz dla kwiatów.
Ty – brzeg dla topielca.
Ty – przebaczenie
dla grzesznika.
Ty – grzech
dla świętego.
Ty – mój nowy początek.
Ty – mój kraj bezkresny.
